Pogi betekent ‘knap’ voor jongens/mannen. Dat is de naam van mijn nieuwe ‘waakhond’. Vroeg in de morgen (voor 6 uur!) hoor ik de buurkinderen zijn naam al roepen bij het hek voor mijn huis. Een stukje gezelligheid, een goed alternatief voor het weggooien van etensresten en een waakhond. Hij doet het prima op alle fronten. Hij komt gezellig naast me liggen als ik zit te werken, eet alles en heeft al in ieder geval één poging tot inbraak voorkomen. Op een nacht werd ik wakker van zijn blaffen, en liep naar buiten op het balkon om hem te bestraffen, toen ik 4 mannen in zwart over het hek bij het raam zag hangen. Ik heb toen maar hard geschreeuwd en uiteindelijk gingen ze weg. Bedankt Pogi!
De eerste orkanen komen weer over ons land. De eerste heeft ons even zonder stroom gezet en mij ongelofelijk nat laten regenen op de motor, maar weinig blijvende schade aangericht. De derde zette mijn hele slaapkamer in het stof en ons bijna een maand zonder water of maar 2 emmers per dag. Dat was ook de orkaan waarin de grote veerboot verging. Nog steeds zijn niet alle lichamen geborgen!
Afgelopen tijd is het met de communisten weer wat onrustig geweest. Er zijn er een paar doodgeschoten in ons dorp en tijdelijk was er veel meer politie en militair personeel in het dorp. Het lijkt nu weer stabieler te zijn.
In het zuiden heeft Maleisië zijn internationale waarnemers terug getrokken vanwege de overheid.
Niet om reclame voor Nokia telefoons te maken, maar wel om een idee te geven van hoe groot de insecten hier zijn ;-). Deze beesten hebben harde vleugels en vliegen. Dat voel je wel als die in volle vlucht tegen je gezicht vliegt!
Kerkopening met lint doorknippen.
Steeds verder gaat de bouw; tegels, kozijnen, plafond, voordeur... Dank God voor alle hulp bij het bouwen van dit kerkgebouw. Afgelopen mei hebben we het officieel geopend en ook opgedragen aan Gods dienst. Een gepensioneerde zendeling en ik mochten het lint doorknippen.
Helaas zijn 2 van de drie deelnemers al afgehaakt in Sariaya en door onenigheid over de samenkomstplaats in Candelaria nog niet gestart. Maar Nela, de overgeblevene, is erg enthousiast en helpt nu al mee met lesgeven. Door omstandigheden heb ik de afgelopen maand 3 keer zondagsschool moeten geven en heb ik haar dus mooi stap voor stap in voorbereiding en uitvoering mee kunnen nemen. Zeer waarschijnlijk krijgen we binnenkort nog een trainee voor de jongere groep; Chen, een studente op kamers in een naburig dorp en daar door ons studentenwerk tot geloof is gekomen. Nu komt ze als ze het weekeind thuis is vaak in de gemeente en is ook geïnteresseerd om mee te helpen. Ze studeert voor leerkracht engels, middelbare school. Haar budget per dag is ongeveer €0,80. Zelfs in de Filippijnen kun je daar niet veel voor kopen. Ze had een bijbaantje gevonden, maar haar baas bedacht ineens toch geen hulp meer nodig te hebben. Mooi om te zien hoe ze, ondanks dat het haar soms te veel wordt, toch in haar jonge leven als christen op God vertrouwd en God ziet werken in haar leven en haar alles geeft wat ze echt nodig heeft. Inmiddels zijn we een persoonlijke Bijbelstudie aan huis met haar moeder en oma gestart. Afgelopen week kwam haar moeder voor het eerst mee naar de kerk. Het is Chen’s wens dat ook zij en de rest van haar familie tot geloof komen.
De effecten van de tijd die we met elkaar in training doorgebracht hebben zijn al zichtbaar. Liederen worden veel meer weloverwogen gekozen, sluiten beter aan bij de prediking en zijn meer op God gericht. Heerlijk effect op het werk te zien en te waar te nemen hoe het de gemeente verder opbouwt. Afgelopen week hadden we weer een vergadering met het hele team. Mensen zijn echt enthousiast over het verschil dat de training gemaakt heeft in de dienst. Er is veel meer eenheid tussen de verschillende delen van de dienst en ze zien ook het effect dat het op de mensen heeft. Nu willen ze ook anderen trainen in het leiden van de zang of andere delen van de dienst, zodat ook zij betrokken zijn bij de dienst en ervaren hoe mooi het is door God gebruikt te worden tot opbouw van de gemeente.
Nog een paar dagen en ik mag mijn verjaardag alweer vieren hier in de Filippijnen. De postman weet al dat ik jarig ben. Een aantal weken komt er namelijk al verjaardagspost binnen. Voor elke kaart die ik krijg moet ik een handtekening zetten, zodat de postbode aan zijn baas kan laten zijn dat hij de post echt gebracht heeft! Het trapgat wordt al gezellig gevuld met kaarten. Mijn verjaardag is dit jaar een significante gebeurtenis. Ik “verdwijn namelijk van de kalender”. De kalender gaat maar tot 31, dus als iemand ouder dan 31 wordt zegt men “hij verdwijnt van de kalender”, gelukkig pas ik nog wel op de “thermometer” en als ik daar niet meer op pas is er altijd nog hoop op de “bingo kaart”, die gaat tot 75! Er zijn dus 4 fasen in het leven van een Filippino: kalender, thermometer, bingo kaart en de groep daarboven. Al zijn er niet veel mensen die die leeftijd halen hier in de Filippijnen.
Poseren met een trotse karabaw.
Lang leve de meivakantie! Het was erg gezellig pa en ma weer even hier te hebben en het toch wel heel andere leven in de provincie te laten zien; maar 2 uur per dag water, douchen door water met een steelpannetje over je heen te gooien, wc doorspoelen met datzelfde steelpannetje, etc. Het hek buiten is weer gemaakt, kruidkoek zit in de vriezer en ma vierde haar verjaardag op zijn Filippijns. We hebben zelfs nog een actieve vulkaan kunnen beklimmen.
Willem van Dis, de directeur van OMF Nederland was op bezoek hier en mocht zelfs spreken in het studentencentrum terwijl hij hier op bezoek was. Heerlijk weer even Nederlands te praten en mijn werk en collega’s te laten zien aan hem.
Afgelopen mei was voor mij de eerste keer om les te geven op de mobiele Bijbelschool. In een dag de Bijbelboeken Ezra, Nehemia en Esther behandelen; een nieuwe uitdaging. Ik kon gelijk de dingen die we geleerd hadden in de ‘training voor trainers’ toepassen bij de voorbereiding. Ik was bang na een aantal uur Tagalog teveel fouten in de taal te gaan maken, maar dat viel gelukkig mee. En de studenten hielpen mee met het uitspreken van de meer ingewikkelde namen als ‘Haring Nobokodonosorz’ (koning nebukadnezar). Twee studenten hebben hun opdracht nog niet ingeleverd, maar de rest is allemaal met een voldoende geslaagd voor dit vak. Op naar de volgende keer!
Eerste doopdienst in ons nieuwe kerkgebouw.
Afgelopen april hadden we onze tweede doopdienst. In de Filippijnen wordt de volwassendoop gehanteerd. 6 mensen mochten getuigen van de verandering in hun leven doordat ze Jezus Christus als hun Verlosser hebben leren kennen. Een bijzondere gebeurtenis.
Afgelopen week mochten 6 mensen uit onze zustergemeente in Candelaria gedoopt worden in onze kerk. Dit was sinds het werk daar begonnen is de eerste keer. Een vrouw kon het niet maken, omdat haar man 2 mensen op een motor aangereden had. Hier in de Filippijnen ben je dan verantwoordelijk voor de kosten van ziekenhuis en opknappen van motor. Een shock voor de familie de week nadat ze hun zoontje opgedragen hadden aan God en een paar dagen voor de doop van de echtgenote. Nog geen week later wordt zijn broer aangereden door iemand anders. Blijft u bidden voor onze veiligheid in het verkeer?
De voorbereidingen voor de conferentie voor iedereen betrokken bij onderwijs in de ABCCOP kerken, volgend jaar mei, zijn in volle gang. Ons grootste probleem nu is een geschikte plaats te vinden. De plek die we wilden bespreken was al geboekt en we moeten een vrij grote plaats hebben. Afgelopen weken ben ik dus op allerlei plekken wezen kijken voor iets dat groot genoeg is en binnen ons beperkte budget past. We lijken iets gevonden te hebben en hopen volgende maand de plek definitief te kunnen bespreken.
Hartelijke groet voor u en jullie allen!
Iljo de Keijzer