Altijd plek voor eentje meer...
Altijd plek voor eentje meer...
Met ongeveer 50 kinderen en 3 volwassenen in een jeep! We hadden afgelopen kerst alle kinderen van de kinderclubs in de afgelegen gebieden opgehaald en met een jeep van een bevriende dominee naar onze kerk gebracht. Hier waren ruim 60 kinderen en verschillende moeders die meekwamen bij elkaar om het echte kerstverhaal te horen... Bedankt voor jullie gebed voor alle kerstactiviteiten!
Niet het leukste deel, maar wel een duidelijk deel van het leven van een zendeling... Er waren 2 afscheidsfeestjes voor mij georganiseerd. De eerste in de gemeente en de tweede met alle werkers uit de hele provincie, ook kreeg ik nog een certificaat uitgereikt als waardering voor mijn werk daar. Weer een stukje Filippijnse cultuur. Ik heb in deze 4 jaar meer certificaten gehad dan in de 28 jaar daarvoor! Veel toespraken van iedereen..., kinderen, jeugd en vrouwen zongen een lied en de zondagschoolkinderen hadden allemaal een kleurplaat voor mij gemaakt. Dan realiseer je je hoeveel je opgebouwd hebt in deze tijd.
Officiele overdracht van gemeente naar hoofdkantoor van ABCCOP kerken.
Kinderen leggen hun kleurplaat aan mij uit.
Spinnenweb; je hele team door de verschillende gaten heen krijgen, zonder het touw te raken...
28-30 december was ons eerste jeugdkamp in deze provincie. Er kwamen 96 jongeren, waarvan de meesten nog geen jaar Christen waren. Ontroerend om hun getuigenissen te horen op de laatste avond. Dit duurde een paar uur, maar ik zal er u 2 meegeven: “Zonder dat jullie hier naar onze provincie waren gekomen, zou mijn leven er zo anders uitzien. Er waren zoveel problemen bij ons thuis. Die problemen zijn niet over, maar nu heb ik God leren kennen en kan ik de problemen aan. Elke dag kan ik Hem vragen met me mee te gaan en elke dag geeft Hij me wat ik nodig heb” en “Ik kwam wel met mijn moeder mee naar de kerk hier, maar met mijn hart was ik bij heel andere dingen betrokken. Ik ging liever met mijn vrienden uit of ‘internetgamen’, maar nu realiseer ik me hoe belangrijk God is in ons leven en wil ik, dat ook mijn vrienden van Hem weten. Zodat ook zij eeuwig leven hebben en niet verloren gaan”.
Ook organisatorisch ging alles goed. Hoewel onze kerk niet ingesteld was op zoveel bezoek en we ook geen bijzondere keuken hadden, liep alles op rolletjes. Een aantal mensen, zelfs 2 niet-christelijke buren, boden hun huis aan voor de meiden om te slapen of hun badkamer om te douchen. De jongens sliepen in de kerk. Nu ja, sliepen... De eerste dag was iedereen nog wat verlegen en bleef angstvallig bij hun “kerkgenoten”, maar na verloop van tijd kwam er steeds meer interactie en werden nieuwe vriendschappen gebouwd. Goede sprekers en ook teambuildingsactiviteiten hielpen er aan mee dat, hoewel het kamp na het opruimen van het ontbijt afgelopen was, om 13 uur er nog grote groepen rondhingen. Nog geen zin om afscheid te nemen...
De evangelisatietraining in Sariaya is begonnen. 12 jongeren doen mee. Ze zijn nog steeds enthousiast en willen graag toegerust worden om het Goede Nieuws te kunnen delen met familie- en klasgenoten. De meesten van hen zijn als enige in hun familie Christen. Ik hoop de laatste zondag van de maand les te geven in hoe ze mensen kunnen leiden hun leven over te geven aan de Levende God.
Een week na mijn verhuizing naar Manilla, reisden we al af naar Boac, Marinduque, een klein eiland, onder Luzon. 5 uur met de bus en 3 uur met de boot. De boot gaat echter maar 2 keer per dag... dus proberen die niet te missen. De boot van 12 uur was om onbekende redenen uit de vaart genomen. Er waren dus mensen daar al ruim 10 uur aan het wachten! Dominee Wilson en ik gaven een driedaagse training aan zo’n 30 actieve leden van een gemeente die al 6 maanden geen predikant heeft, maar erg actief is in evangelisatie. Mijn eerste training in mijn nieuwe functie. Ook de eerste training, waarin mijn nieuwe baas, ds. Wilson achter in de klas zat en naar me luisterde. Dat was wel spannend. Maar ondanks dat onze stijl van les geven erg verschillend is, konden we elkaar waarderen en werd de training erg gewaardeerd door de gemeenteleden.
Voor mij ook een bewustwordingsproces om te zien hoe belangrijk niet alleen het lesgeven is, maar ook de pauzes en het verblijf in een gast- gezin. Hoewel je moe bent van het lesgeven, komen studenten juist in de pauzes naar je toe met persoonlijke vragen, of gewoon om hun problemen met je te delen. Als je dan, na een lange dag lesgeven in je gastgezin komt, genieten zij van het gezelschap van een buitenlander, leerkracht en wordt er nog heel wat afgepraat, of worden er nog allerlei lokale bezienswaardigheden afgereisd.
Een gebied waar oude manieren en vooruitgang strijden met elkaar...
Bijzonder om zo een paar dagen met mensen mee te mogen lopen en hen een stapje verder op weg te helpen. Ook kregen we alle locale lekkernijen te eten en een T-shirt van het eiland mee na afloop.
Vorige maand stond er nog een introductietour in de planning. We zijn toen naar verschillende scholen in het hoge noorden geweest. Voor mij om de weg te leren kennen en officieel voorgesteld te worden aan de locale leiding; iets wat in de Filippijnen erg belangrijk is. We gingen bij uitzondering met de auto om meerdere centra in een reis te kunnen bezoeken. De eerste dag zaten we 12 uur in de auto. De tweede dag 8, de derde dag bezochten we allerlei projecten in de buurt van een kerk, met veel rond rijden. De laatste 2 dagen ook ongeveer 8 uur per dag. U begrijpt we waren best gaar na afloop. Maar het was goed om alle leiders en scholen te bezoeken en een idee van hun werk daar te krijgen. Ook voor hen een hele bemoediging om ons langs te krijgen voor bezoek. Wanneer we aan het reizen zijn, denken we wel eens, waar doen we het voor. Maar als je dan de reacties na afloop van de training hoort, lijkt ineens het reizen niet meer zo’n moeite.
Oranje was de kleur van de conferentie, dus ik voelde me goed thuis.
Elk jaar wordt er een speciaal T-shirt gemaakt. Dit jaar was, voor ik naar kantoor kwam, al voor oranje gekozen. Maar ik kreeg heel wat vragen van mensen die mij kennen, of ik de kleur gekozen had. Toen ik vertelde dat op Koninginnedag of voetbal-wedstrijden half Nederland in deze kleur rondloopt, stonden ze wel even te kijken...
Voor de computer techneuten onder u. Op www.YouTube.com onder “36th ABCCOP national assembly” kunt u een filmpje met foto’s vinden van deze nationale vergadering/conferentie van dominees en kerkwerkers. Voor mij de eerste keer om in de organisatie te zitten. Dus als iedereen naar bed is nog vergaderen voor de volgende dag en “brandjes” blussen gedurende de dag. Maar het was een goede conferentie, veel dominees zijn bemoedigd weer naar huis gegaan.
Dina, uit Duitsland, die ruim een maand met mij meegelopen heeft is weer onderweg naar huis. Ze heeft een goede indruk van het werk van een zendeling gekregen en hoopt als haar studie afgelopen is als zendelinge terug te komen naar Azië. Bidt u mee voor geduld om haar studies af te maken en Gods voortdurende aanwijzing voor wat Zijn plannen voor haar zijn in de nabije en verder toekomst.
Hartelijke groet voor u en jullie allen!
Iljo de Keijzer