Nieuwsbrief juli 2006

Met het afronden van de Bridgecourse is een einde gekomen aan mijn voltijdse taalstudie. Ik werk nu ongeveer halftijds in de sloppenwijken en halftijds werk ik met taalhelpers door aan de laatste 2 secties van de taalstudie. Een van de dingen die we moesten doen om echt te slagen was de speech na het in ontvangst nemen van het diploma; in het Tagalog! Ook als bemoediging naar de nieuwere studenten, zodat ze kunnen zien wat je kunt bereiken na ruim een jaar studie. Voor mij een bijzonder moment om terug te kijken op een fysiek niet gemakkelijk jaar, maar ook om te zien hoe ver ik gekomen ben met de taalstudie! Dank aan God! De komende maanden zal mijn vooruitgang met de taal ongeveer maandelijks getest worden op de taalschool. Er kan dan bijgestuurd worden als ik dingen verkeerd mocht leren en fouten die erin sluipen kunnen dan vroegtijdig ontdekt worden.

Bukang Liwayway

Een kort woordje over mijn eerste werkdag in Welfareville (de sloppenwijk waar ik nu werk). Na een dwaaltocht door zeer smalle steegjes, over waskuipen, dwars door bingospelletjes arriveerden we op het plekje van de bijbelstudie. We hielden hem gewoon in het steegje, rond de deur. Af en toe moesten we weer even aan de kant als er een fiets doorheen moest of wat harder praten om de bingo van de buren te overstemmen, maar hier werd verteld van God en wat Jezus voor ons deed. Buren die niet wilden komen, hoorden wel alles wat we daar deden. Ook dat, als gebedsverhoring, een van de leden nu een baan heeft.

Tegelijk had een van de andere leden haar pasgeboren dochter wel een zakje met kruiden tegen de boze geesten opgebonden. Ik heb maar gewoon voor het meisje gebeden, leek me effectiever.

Na afloop kregen we cola en een soort van koekjes en kletsten we nog even en werd hun single zoon aan me aangeboden. Tsja, zo is het leven hier!

Mijn werk daar

Ik ben betrokken bij de verschillende Bijbelstudies, die in de verschillende wijken gehouden worden en bij een van de huiskerken in opstartfase. Wat mijn werk precies wordt, is nog niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk zal ik training gaan geven aan nieuwe en misschien ook bestaande Bijbelstudieleiders. Verder is een belangrijke taak voor mij vooral het daar zijn en mensen bemoedigen en bevestigen in hun werk. Het zelfbeeld van mensen in een krottenwijk is meestal heel erg laag. Ook hebben de mensen vaak niet veel opleiding gehad. Stukje bij beetje proberen we ze training te geven, om hen zelfverzekerder te laten zijn in hun werk, hen te geven wat ze nodig hebben om hun werk goed te kunnen doen. Er gebeuren mooie dingen. Mensen komen tot geloof, kijken af hoe je een Bijbelstudie leidt en gaan er vervolgens zelf een leiden. Buren zien een verandering in hun leven, worden nieuwsgierig, komen ook naar de studiegroepen en veranderen ook!

Tegelijk blijft het een gebroken wereld, waar dood, moord, misbruik en stelen aan de orde van de dag is. Alleen daarom al is het goed dat we een luisterend oor zijn voor de vele leiders, zodat ook zij hun verhalen kwijt kunnen en iemand vinden om samen mee te bidden.

Nieuw huis met huisgenote en nieuw werk!

Peema Duque, 43 jaar, Australische Filippino, gymlerares. Na haar emigratie naar Australië, heeft God haar terug geroepen om hier onder studenten het evangelie uit te delen. Ik moest verhuizen, om verschillende redenen en zij kwam net aan. Besloten hebben we toen om samen hier te gaan wonen. We hebben elk onze eigen kamer en nog een grote overloop, waar ik momenteel kantoor heb, omdat ik tijdelijk het werk voor de korte termijn zendelingen overgenomen heb. De coördinator daarvan heeft plotseling een hartaanval gekregen. Het gaat gelukkig goed met hem, maar hij mag een maand niet werken. En juli is juist de drukste tijd voor short-termers, vanwege de zomervakantie. Ik krijg nu mailtjes in allerlei talen, dat is wel goed voor mijn talenknobbel en ook de kans een ander facet van ons werk hier in de Filippijnen te ervaren.

Nieuws

Normaal begint het orkaanseizoen hier in augustus/september, maar dit jaar hadden we de eerste al in mei. Veel van de oogst in centraal Luzon en op Mindoro is verwoest. Ook is de dijk -die voor Nederlanders erg provisorisch gerepareerd is- weer doorgebroken. Dit betekent waarschijnlijk dat tot het einde van het regenseizoen in november bij elke hevige regenval, delen van Mindoro weer onder water zullen stromen.

(Ab)normaal

Taalstudie

Eigenlijk is Tagalog heel makkelijk, ontdekte ik op een dag in de lift. Het enige wat je hoeft te weten is "ba".
Het gesprek gaat als volgt:

Vertaling in het Nederlands: gaat u omlaag? Antwoord: We gaan omlaag. Helaas is het niet altijd zo makkelijk. Maar dit soort gebeurtenissen maken het wel grappig.

Amerikaanse of Filippijnse tijd?

Dit is de vraag, die we vaak stellen als er afspraken gemaakt worden. Vandaag begon de kerkdienst om 11.00 i.p.v 9.00 uur en de dominee hebben we niet gezien. Misschien dat die opgehouden was door de hevige regenval. En dat is geen uitzondering; zeker nu in het regenseizoen.

Jeugdkamp in Pinamalayan

Afgelopen april zijn we met ongeveer 100 tieners van Bukang Liwayway, die gesponsord worden om naar school te kunnen, op kamp geweest.

Stille tijd, Bijbelstudie, corvee, workshop, spel, zwemles etc. druk programma dus, maar een geweldige tijd, waarin ook veel tieners een bewuste keuze voor God gemaakt hebben. En anderen hun keuze weer opnieuw gemaakt hebben, omdat er het afgelopen jaar de klad in gekomen was. Het kamp wordt ook gebruikt voor leiderschapstraining. Dus elke regio waar we werken leidde een van de bijeenkomsten en per niveau worden de groepen ingedeeld voor de verschillende workshops.

Ik mocht er een geven over liefde en verkering. Erg geliefd bij tieners. Dus over aandacht had ik niet te klagen, hoewel orde houden niet meevalt met zo'n grote groep. Vooral in de krottenwijken vind veel misbruik plaats en zijn er veel tieners, die al heel jong kinderen krijgen. Dus het was ook iets van voorlichting voor hen over Bijbelse waarden en normen. Ik heb ervan genoten en een hoop nieuwe Tagalog woorden geleerd.

Project Timotheüs II

We hebben een goede tijd gehad met elkaar in het doordenken van visie, waarden en planning voor onze respectievelijke projecten. Nu moeten we weer aan de slag met onze huiswerkopdrachten om wat we geleerd hebben toe te passen in onze respectievelijke werkgebieden. In november komen we hier dan weer op terug.

Eerste indruk van mijn ouders hier in de Filippijnen

Na zo'n 13 uur vliegen staan we 19 uur later in Manilla. Zodra we de koele aankomsthal verlaten worden we omarmd door een vochtige warme deken. Met een paar stappen en omhelzingen overbruggen we moeiteloos 1½ jaar. We zijn bij Iljo! In een OMF-auto met airco voegen we ons in het verkeer van Manilla. Wat zijn hier eigenlijk de verkeersregels? Auto's, bussen, jeepney's, tricycle's en taxi's zoeken luid toeterend hun weg. Het lijkt wel een pan vol spaghetti. Waarom zou je niet rechts gaan staan als je linksaf moet?! Het is verbazingwekkend dat we nooit een ongeluk hebben gezien. We komen veilig aan in Iljo's huis en maken kennis met Peema, haar huisgenote. Kennismaken is trouwens iets wat we de hele tijd gedaan hebben, met OMF-ers, vrienden, buren, mensen van de kerk, van de Bijbelschool, van de taalschool, enz.

De taal Tagalog is voor ons alleen een hoeveelheid klanken. Bij Iljo lijkt het er moeiteloos uit te rollen . Gelukkig spreken de meeste mensen goed engels, onze woordenschat is er ook echt op vooruit gegaan.

De natuur is prachtig, overal palmbomen om je heen, kokosnoten, mango's en bananen in de bomen; je moet jezelf soms even knijpen om te weten dat je niet droomt. Grote vlinders vliegen vrij rond en orchideeën groeien zo in de natuur. Wat minder zijn de mieren over het aanrecht, kakkerlakken op de vloer en gekko's langs de muur.

We hadden een heerlijke vakantie op Mindoro, Bohol en Mindanao. We bekeken de chocoladeheuvels, een krokodillenfarm, bezochten Iljo's taalschool, de krottenwijk, de Manyan Bijbelschool en sliepen zelfs een nacht op een bamboebed in een bergdorpje.

Elke kerkdienst die we bezochten werden we hartelijk welkom geheten en uitgebreid begroet (soms het enige wat we verstonden).

Reizen: vanaf Mindoro zouden we een veerboot nemen naar Bohol. Deze was ineens uit de vaart genomen daardoor moesten we via Manilla en namen daar een binnenlandse vlucht. Op Bohol heeft de dominee ons een dag rondgereden en alle toeristische attracties laten zien. Hij moest om drie uur terug zijn voor een bruiloft. Om half vier waren we nog niet terug. Maakt niet uit zei hij; meestal beginnen ze toch een stuk later. Op Mindanao zouden we een eind met de bus gaan. Hij bleek deze week niet te rijden op zijn traject, omdat hij ergens anders nodig was.

In Manilla liepen we boodschappen te doen en Henny stopte even wat in Iljo's tas ... wat een reactie gaf dat (reactiesnelheid wordt dus echt hoger na een beroving.

De hartelijkheid en gastvrijheid, de bijzondere natuur, de herrie, de smog, de vochtige hitte en de flexibele tijden zullen we ons blijven herinneren...

Toekomst

September

In deze maand heb ik een week voorbereiding op mijn eerste verlof in Nederland. De bedoeling is dat we leren hoe we het leven en werk hier zo goed mogelijk over kunnen brengen op de mensen in ons thuisland. Natuurlijk zouden we jullie het liefst allemaal een persoonlijke rondleiding geven hier, maar aangezien dat niet gaat, zoeken we het beste alternatief!

Oktober

Nieuwe werkers seminar. Met alle zendelingen die de afgelopen twee jaar aangekomen zijn hebben we een paar dagen samen om te praten over hoe we ons thuis voelen hier. Hoe we het beste om kunnen gaan met de moeilijke aspecten van het leven hier etc.

November