Nieuwsbrief 2 van Iljo de Keijzer

Wageningen, augustus 2004

Deze nieuwsbrief wil ik graag beginnen met het nieuws weer in Nederland te zijn. Na een geweldige tijd in Engeland is het heerlijk weer aan de ‘goede’ kant van de weg te kunnen fietsen, je eigen taal te kunnen spreken en vooral vrienden en familie weer te zien. Zondag weer bij een dienst in mijn eigen kerk te zijn was ook erg bijzonder.

Kerk in Engeland

Baptistengemeente in Gloucester

Graag wil ik u deze keer iets vertellen over de kerk, waarmee ik meegeleefd heb gedurende mijn tijd in Gloucester. Dit is een baptistengemeente in het centrum van de stad die daar ook kerk wil zijn voor de mensen om hen heen. Je kunt door de week terecht voor een goedkoop kopje koffie of soep tussen het winkelen door. Bij een kop koffie worden er dan goede gesprekken gevoerd. Een gemeente, die er ook voor de zwakken in de samenleving wil zijn. Daarnaast is het ook een zendingsbewuste gemeente. Ondanks de kleine omvang steunen ze een aantal zendelingen en hebben af en toe een zendingslunch; drie sterren, met de opbrengst voor zending in de buurt en verder weg.

Ik wil iets meer vertellen over een van de jeugddiensten daar. De jeugd had samen met een Redcliffe student, die daar stage liep, een goede dienst in elkaar gezet over keuzes maken. Ze hadden video-opnames gemaakt, een quiz, tieners lazen Bijbelgedeelten voor en een jongere hield de meditatie. Ze was erg radicaal in haar betoog en nodigde jong en oud uit een keuze voor God te maken, door nu op te staan en naar het podium te gaan. Veel mensen, ook tieners (!) stonden op. Er werd met hen gebeden om door te gaan in Gods weg, nu ze hun leven in Zijn handen gelegd hadden. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het allemaal wat gedwongen vond en vroeg me af hoeveel tieners er echt een keuze gemaakt hadden. Als afsluiting zongen we een lied over Jezus die aan het kruis voor ons gestorven is.

Wanneer u nu denkt dat de dienst hiermee afgelopen was heeft u het mis. God brak dwars door mijn reserves heen. Ik had me voor Hem afgesloten, maar God was te groot en machtig dat Hij zich tegen liet houden. Tranen kwamen en bleven komen. Ik zag mijn nietigheid als schepsel, ik zag iets van de Heiligheid van God, ik had verdriet om de pijn in de wereld. Maar ook zag/voelde ik dat God mij zag, hoe onbetekenend ook in de wereld, God zag mij, mijn verdriet, mijn verlangen Hem te dienen. De dominee en zijn vrouw baden met mij. Het speciale was ook dat in het gebed meer wist dan ik hem verteld had over mijn leven.

Er waren meer mensen met wie gebeden werd en later hebben we met elkaar God gedankt, dat Hij zo krachtig in ons midden wilde werken, door een jeugddienst, door jongeren uitgevoerd! God werkt ook nu nog!

Studie

Inmiddels hebben alle afstuderenden hun certificaten ontvangen in een dankzeggingdienst. Om dit papiertje te halen heb ik oa.:

Daarnaast heb ik nog andere vakken gevolgd en een en ander over het binnenste van de auto geleerd. Een van de keren waren we met de motor bezig en wilde iemand weten waar ze nu het oliepijl moest controleren. We gingen toen gelijk in haar auto even kijken. Bij controle bleek er nog een enkel drupje olie aan de pijlstok te blijven hangen en stond ze dus bijna ‘droog’. Dat weekeind zou ze naar Wales gaan en die afstand was ruimschoots genoeg om ernstige problemen met haar auto te krijgen. Gelukkig kon het nu op tijd opgelost worden. Dat noemen we nu een echte praktijkles!

Alle teddyberen in de koelkast.

Ook werden er veel grappen met elkaar uitgehaald. Het was warm, essays waren ingeleverd en iedereen realiseerde zich de anderen waarschijnlijk niet meer te zien na die week. Toen hebben we alle teddyberen die we konden vinden van de kamers gehaald en een briefje met de woorden ' gone to chill out, your teddy' –ben even afkoelen, je teddybeer- achtergelaten. Daarna alle beren in de koelkast gezet in de eetzaal. Dat is een koelkast met een glazen deur, die uitkomt in de eetzaal. Het was echt een raar gezicht en de reacties van mensen waren erg grappig om te zien.

Filippijnen

Kaartje van Zuid Azië, met
de Filippijnen in de cirkel.

In mijn vorige nieuwsbrief heb ik u gevraagd mee te bidden om de juiste keuzes aangaande het land waar ik heen zou gaan; Filippijnen of Indonesië. God heeft uw en mijn gebeden verhoord en mij de weg naar de Filippijnen gewezen. Mijn hartelijke dank voor uw en jouw gebed, want voor mij was het een moeilijke beslissing hierin naar Gods zachte stem te luisteren.

Als alles voorspoedig verloopt hoop ik in februari 2005 voor een oriëntatiecursus naar Singapore te vertrekken en in maart door naar de Filippijnen te gaan. Eerst voor taalstudie en later door naar het eiland waar ik hoop te gaan werken –Mindoro- Als ik het tagalog machtig ben en de cultuur heb leren kennen zal ik verhuizen naar de Manyang Bible School in de bergen. In mijn volgende brief hoop ik u hierover iets meer te vertellen.

Nog meer training…

In een villadorpje onder Londen hadden we een 10-daagse kandidatentraining voor alle Europese kandidaten van de OMF (OZG in Nederland). Als Nederlanders waren we dik in de meerderheid op deze training, wat natuurlijk een bemoedigend teken is voor de groei van OMF in Nederland. Een vol programma, maar ook met tijd om elkaar te leren kennen. We kregen lezingen over allerlei onderwerpen rondom onze uitzending: Gebed, gezondheid, financiën, communicatie, OMF zelf etc. Daarnaast moesten we een soort getuigenis geven van Gods weg in ons leven tot nu toe en iets vertellen over waar we hoopten te gaan werken. Dit alles werd op video vastgelegd en na afloop van commentaar voorzien. Niet om ons af te kraken, maar om ons te iets te leren van elkaar en hoe je een goede presentatie geeft. Verder begonnen we elke ochtend met samen bidden, Bijbelstudie en lofprijzen, elke keer door een andere kandidaat voorbereid.

De komende tijd

Ik ben heel dankbaar voor het aantal leden in mijn thuisfront commissie en hoop dat we in september goed aan de slag kunnen. In mijn volgende brief zal ik ze aan u voorstellen. Verder staat op de planning:

Gebedspunten

Iljo de Keijzer

Terug naar overzicht